Tijdens de Tweede Wereldoorlog was Japan, net als verschillende andere landen, niet in staat geïmporteerde goederen te ontvangen, waardoor de levering van Europese of Amerikaanse eiken vaten voor rijping van whisky onmogelijk was. Hoewel het geen prioriteit was om whisky te produceren, nam de vraag ernaar sterk toe in deze periode en werd het de primaire drank die door het Japanse leger werd geconsumeerd. Hiermee zochten Japanse kuipers en whiskymakers een binnenlands alternatief voor volwassen whisky en vonden het in Japanse eik, meer in de volksmond geïdentificeerd als mizunara-eik, die men gebruikt in het vakmanschap van exclusieve, luxe meubels.

Mizunara-eik voor vaten kwam echter niet zonder zijn eigen moeilijkheden en obstakels. Tijd en voorraad waren een grote factor, aangezien een Japanse eik minstens 200 jaar oud moet zijn voordat hij de juiste maat heeft om een ​​vat te maken; een boom van deze grootte en leeftijd was inderdaad een zeldzaam goed. De vorm van de boom bleek ook een belemmering, omdat de eiken niet recht groeien maar eerder met een vloeiende kromming. 

Japanse eiken bezitten ook minder tyloses en meer knopen dan Europese of Amerikaanse eiken, waardoor de moeilijkheid om waterdicht te werken toeneemt. Omdat de eik zacht is en daardoor moeilijker te vormen is, is deze duidelijk gevoeliger voor lekkage en gevoelig voor beschadiging. De kwetsbaarheid voor lekken wordt verder verergerd door het van nature hoge vochtgehalte dat Japanse eik heeft in vergelijking met zijn andere eiken neven. De naam komt van "mizu", wat water en "nara", wat eiken betekent. 

Ten eerste geniet het van een uniek zoet en kruidig ​​smaakprofiel dat kan worden toegeschreven aan de eiken lacton-verhouding en het hoge niveau van vanille. Aroma's die worden opgeroepen door de mizunara-eik zijn kara, een soort oosterse wierook, sandelhout en kokosnoot.

Tijd was een cruciaal ingrediënt dat eerder werd weggelaten in mizunara-eiken gerijpte whisky's die een ander onderscheid maken tussen Europese en witte eik. Velen suggereren dat een whisky moet rijpen om de infusie van de verschillende smaken en aroma's van mizunara-eik echt te ervaren.

Het is misschien een beetje van het werk en de serendipiteit van Moeder Natuur dat de mysterieuze geest en het karakter van mizunara-eik werd blootgelegd. Tegenwoordig wordt het niet alleen gewaardeerd, maar ook gerespecteerd en gewaardeerd om zijn zeldzaamheid en luxe.